دور...نزدیک...

هیچ وقت خودت را توضیح نده، چون هیچ کس آنقدر نزدیک نیست که تو باشد، و هیچ کس آنقدر دور نیست که تو را نشناسد....

قفس

بعضی وقت ها انسانها مثل پرنده اند –شاید هم همیشه-. در قفس اند، رها نیستند، شاید هم میزان رهاییشان بستگی به فکرشان دارد.شاید هم این فقط یک قصه باشد، دروغی بیش نباشد،اینکه انسانها همانقدر خوشحالند که میخواهند، همانقدر آزادند که میخواهند...همه چیزهمانقدر است که تو بخواهی...
دروغ است.بعضی ها آزادند، رهایند... یا بی خیالند یا دست شسته اند از آنچه که ماورای قفس است و به آزادی محدود خود عادت کرده اند یا اصلا نمیدانند که آزادی چیست...و در این میان، چه زجری است برای آنانکه آگاهند...

هیچ کس

گاهی حرفهای زیادی هست برای گفتن، به هیچ کس...

سکوت

گاهی سکوت زندگی، نه رساتر از فریاد است، نه آرامت میکند و نه آرامشی است قبل از طوفان. گاهی سکوت، سکون است...